आठवणीतला पाउस !....

पाऊस तसा
खुप शहाणाय !
मला चिम्ब भिजवून आता,
तुझ्याच घरा कड़े निघालाय.

मी क्षणभर हाच
विचार करतोय की,
तुला घरा बाहेर येण्याचा
आणखी एक बहाणा मिळतोय.

हळूच मग मी
मनाला कही सांगतो,
तुझ्या आणि माझ्या जुन्या
आठवणी जरा वर काढतो !

उठून मग मी पुन्हा
भिजत राहतो पावसात.
मन मात्र कुढत असत,
तुझ्या आठवणींच्या वादळात.

कळत नाही आता
कस समजावू ह्या मनाला ?
घरा बाहेर असलीस तरी
भेटणार नाहीस तू माला.

मला माहित असल तरी
मनाला ते कळणार कस ?
मग तुझ्या माझ्या भेटीच हे
गणित मग जमणार तरी कसं ?

आपल्या अप्रत्यक्ष भेटीचा आता,
पाउसच एक दुआ उरलाय.
आणि आपल्या भेटीचा आता
हाच एक मार्ग उरलाय!.

पाउस पडून गेल्यावर आता
वातावरणानात मंद गारवा आलाय!
आपल्या कड़े पाठ फिरवून आता
पाउस सुद्धा परत चाललाय.

---------
 - साहिल 
---------